home
***
CD-ROM
|
disk
|
FTP
|
other
***
search
/
MACD 5
/
MACD 5.bin
/
amigowiec
/
cdromiamiga.txt
< prev
next >
Wrap
Text File
|
1997-10-29
|
8KB
|
122 lines
CD-ROM i Amiga (6-7/94, str. 10)
Dla uûytkowników komputerów IBM kompatybilnych, CD-ROM od dawna nie jest
niczym nadzwyczajnym. Co wiëcej, stanowi niezbëdne wyposaûenie uûytkownika
Windows NT, czy OS/2. Wôród amigowców jak dotychczas sië nie przyjâî.
Dopiero rynkowy sukces Amigi CD-32 pozwala mieê nadziejë na upowszechnienie
sië napëdu CD-ROM.
Jak dotychczas dwie próby Commodore wejôcia na rynek z napëdami
optycznymi okazaîy sië kompletnymi niewypaîami. CDTV sprzedawaî sië bardzo
kiepsko podobnie jak zewnëtrzny napëd do Amigi 500 oznaczony symbolem A570.
Jak marny byî popyt na te urzâdzenia najlepiej ôwiadczâ ich ceny pod koniec
ubiegîego roku. Komplet CDTV z klawiaturâ i stacjâ dysków moûna byîo kupiê
w RFN za okoîo 220 DM. Przyczynâ tej klëski Commodore byî z pewnoôciâ brak
oprogramowania. Dlaczego jednak firmy softwarowe nie zainteresowaîy sië
produkcjâ gier na CD pozostanie ich tajemnicâ.
Na szczëôcie, w przypadku Amigi CD-32, sytuacje zdaje sië byê caîkowicie
odmienna. Kilkamaôcie tytuîów ukazaîo sië niemal równoczeônie z
rozpoczëciem sprzedaûy CD-32, a spory popyt prawdopodobnie zachëci
producentów do uwzglëdnienia gier na CD-ROM w swoich planach wydawniczych.
Z tego powodu uznaîem za wîaôciwe zapoznaê czytelników z funkcjonowaniem i
zasadâ dziaîania stacji dysków optycznych.
CD-ROM to nic innego niû zwykîa pîyta kompaktowa, na której zamiast
zdigitalizowanej muzyki, zapisane sâ programy lub dane. Analogicznie jak w
przypadku dyskietki, czy dysku twardego (na których dane sâ zakodowane
poprzez zmianë namagnesowaï noônika), kodowanie odbywa sië poprzez
zróûnicowanie wîaôciwoôci optycznych noônika. Promieï laserowy odczytujâcy
zawartoôê dysku, trafia na powierzchnië i odbija sië od niej, trafiajâc lub
nie trafiajâc w soczewkë odbiorczâ. Powstaje w ten sposób cyfrowy strumieï
danych skîadajâcy sië z wîâczeï i wyîâczeï w okreôlonych odstëpach czasu.
Zwykîe dyskietki i dyski twarde sâ zorganizowane wedîug takiego samego
schematu. Ich powierzchnia jest podzielona na koncentryczne krëgi zwane
ôcieûkami (ang.:track) i sektory majâce wyglâd przypominajâcy kawaîek
tortu. W ten sposób dysk jest dzielony na fragmenty, z których kaûdy jest
okreôlony parâ wspóîrzëdnych umoûliwiajâcâ jego bezbîëdnâ identyfikacjë.
Taki fragment jest jednoczeônie najmniejszâ czëôciâ dysku, którâ gîowica
moûe odczytaê lub zapisaê.
W przypadku dysku optycznego sytuacja wyglâda odmiennie. Poniewaû nie
jest to w gruncie rzeczy nic innego niû dysk audio, podlega on identycznym
ograniczeniom. Dane muszâ byê odczytywane w sposób ciâgîy, co wyklucza
podziaî na ôcieûki. Precyzujâc: na dysku CD znajduje sië jedna dîuga
ôcieûka w formie spirali. Kolejnym problemem jest ograniczona czuîoôê
soczewki odbiorczej, uniemoûliwiajâca zagëszczenie zapisu danych w miarë
zbliûania sië do ôrodka dysku. Poniewaû szybkoôê strumienia danych musi
pozostaê staîa. Wymaga to stopniowego zwiekszania prëdkoôci obrotowej
dysku, która w jego obszarze zbliûonym do ôrodka osiâga ok. 500obr/s.
Brak podziaîu na sektory jest przyczynâ najbardziej denerwujâcej cechy
CD-ROM, czyli powolnoôci odczytu. Gîowica odczytujâca musi przeszukiwaê
dysk w poszukiwaniu ûâdanego pliku poruszajâc sië wedîug ôcieûki, przez co
ôredni czas dostëpu do pliku jest nie krótszy niû 200 ms (zwykîy dysk
AT-BUS - ok. 13 ms).
Zapis danych na CD-ROM
Juû sama nazwa CD-ROM pozwala domyôlaê sië bolesnej prawdy, ûe
zapisywanie danych na dysku CD w warunkach domowych nie jest moûliwe.
Zapisu dokonuje sië od razu w procesie produkcji dysku i nie moûna go juû w
ûaden sposób skasowaê i zapisaê na nowo. Istniejâ jednak juû dyski, które
moûna zapisywaê wielokrotnie, na wczeôniej nie wykorzystanych jego
fragmentach (np. PhotoCD firmy Kodak). Do odczytu takich dysków potrzebny
jest tzw. Multisession CD-ROM Drive. Dotychczas nie skonstruowano
urzâdzenia, które moûna by zakwalifikowaê jako CD-ROM Maker do uûytku
domowego. Najtaïsze tego rodzaju maszyny kosztujâ ok. 12000 DM wraz z
oprogramowaniem, a koszt produkcji jednego dysku waha sië w granicach 50-60
DM. Dla porównania: w produkcji przemysîowej koszt jednego dysku nie
przekracza 4 DM. Oprócz tego dyski wykonane CD-ROM Makerem sâ bardzo
wraûliwe na podwyûszonâ temperaturë.
Standard zapisu.
Na szczëôcie dla uûytkowników, stosunkowo wczeônie ustaliî sië jednolity
system zapisu danych ISO 9660 zwany teû High Sierra. Dyski zapisane w tym
formacie moûna odczytywaê na kaûdym komputerze pod warunkiem posiadania
odpowiedniego drivera. W przypadku Amigi, ich nabycie nie stanowi juû
problemu. Na poczâtku stycznia pojawiîo sië takûe oprogramowanie
(PhotoworX) pozwalajâce na odczyt dysków PhotoCD Kodaka.
Pomimo braku podziaîu powierzchni dysku na sektory w tradycyjnym tego
sîowa znaczeniu, w celu zapewnienia moûliwoôci zastosowania algorytmów
kontroli poprawnoôci zapisu i korekcji bîëdów, niezbëdne okazaîo sië
podzielenie scieûki danych na bloki. Najnowsze napëdy CD-ROM oznaczone
symbolem XA (Extended Architecture) wykorzystujâ dwa rodzaje procedur
korekcji bîëdów: dla danych audio i video (2324 bit/block) - bez bitów
kontrolnych, dla programów (2048 bitów danych) i 276 bitów kontrolnych.
Pozwala to na optymalizacjë wykorzystania pojemnoôci dysku przy
zminimalizowaniu ryzyka utraty danych. Jeden czy kilka przekîamanych bitów
na obrazku nie musi od razu powodowaê ûadnych fatalnych konsekwencji, a
zastosowanie tej techniki w nowszych napëdach XA pozwala na ich
wykorzystanie w charakterze zwykîych odtwarzaczy audio CD.
Zakup napëdu CD-ROM
Przy zakupie CD-ROM naleûy zwróciê uwagë na parë istotnych cech, którymi
powinien charakteryzowaê sië wybrany przez Was napëd, jeôli nie chcecie
zostaê zdegradowani do rangi posiadaczy sprzëtu muzealnego. Rozwój
techniki komputerowej jest tak szybki, ûe niektóre, niedawno wyprodukowane
urzâdzenia sâ juû przestarzaîe. By w przyszîoôci zapewniê kompatybilnoôê
ze ôwiatowymi standardami Wasz napëd powinien:
-posiadaê symbol XS (Extended Architekture - niekoniecznie od razu na
obudowie - zajrzyjcie do danych technicznych).
-byê kompatybilny z Kodak PhotoCD (koniecznie Multisession).
-mieê moûliwoôê pracy z podwójnâ prëdkoôciâ (Double Speed).
Teoretycznie, drive speîniajâcy wymaganie pierwsze musi speîniaê takûe
drugie, ale lepiej sië upewniê.
Uûytkownicy Amigi znajdujâ sië niestety w duûo gorszej sytuacji niû
wîaôciciele PC. Do tego ostatniego komputera istnieje sporo napëdów
speîniajâcych w/w wymagania, wyposaûonych we wîasny kontroler i
kosztujâcych okoîo 400 DM. Amigowcy skazani sâ na drogie napëdy CD-ROM
standardu SCSI, w cenie 700-900 DM (Toshiba lub Sony).
Oprogramowanie
Caîkiem niezîy driver, a raczej FileSystem rozprowadzany jest na
dyskietkach PD pod nazwâ AmiCDROM. Jedynym na razie dostëpnym programem
komercyjnym jest XTEC-FileSystem (ok.100 DM). Piszâc o oprogramowaniu nie
sposób oczywiôcie pominâê sprzedawanego przez niemieckâ firmë Corporate
Media programu PhotoWorX, który jest jedynym, jak dotychczas programem do
pracy z dyskami PhotoCD, a konkretnie do ich oglâdania, wykonywaniaparu
manipulacji i zapisywania w pamiëci masowej. Chëtni do jego nabycia muszâ
wîoûyê ok. 180 DM, co dla tego rodzaju programu wydaje sië, delikatnie
mówiâc, lekkâ przesadâ. Wysoka cena spowodowana jest zabójczymi opîatami
licencyjnymi jakich ûâda Kodak. Miejmy nadzieje, ûe znajdzie sië wkrótce
jakiô zdolny i ûâdny sîawy programista, który rozpowszechni tego rodzaju
konwerter jako PublicDomain, tym bardziej, ûe istnieje juû program PD
pozwalajâcy na oglâdanie (bez moûliwoôci konwersji i zapisu) dysków Kodaka.
Tomasz Kulbacki